AKŞAMI ÇAĞIR BANA ÇOCUK
Geniş bahçeleri vardı ömrümün Gülümü en uzağa fırlatırdım Belki bir çakıl taşıydı mahzunluğum Suların coşkusuna kapıldım Aşk olup savruldum şiir olup yağdım Hep kendimi yaraladı uzaklığım
Akşamı çağır bana çocuk epey seyreldim Dalımdan düşen bin parça Sana kalsın delidolu sevmelerim mavi bir düş büyüsü buruk gözlerimin saydam mürekkebi
Yorgunluğum şiirimden okunuyor Güz burcuna çıkıyor bütün yollar Kuşkuyla sevişmek bir hayli zor Gayrı her seferimde isyan var Kalbim son gemiyi terk ediyor
Bırak kızarıp bozarsın ufuk Sen kal kıyıda ateşi çoğalt Bir masal uydur gidişime yalanı ve ihaneti kollayarak Yak bütün ışıklarını salkımsaçak yüzdür ıslığını alabildiğine
Akşamı çağır bana çocuk epey geciktim Şekere bandırdığım hüznümden al Sen de köpürt o tadı bir süre oyalan Benimse dumanım başımda terim boncuk boncuk Hayır yok bu gecenin sabahından
AHMET GÜNBAŞ |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder